Իսրայելի Հայֆա քաղաքում բացվել է Հայոց ցեղասպանության հրապարակը, հայտնում է Հայ առաքելական եկեղեցու Երուսաղեմի պատրիարքարանի գրասենյակի ղեկավար Աղան Գոգչյանը։ Այս իրադարձության առնչությամբ հայկական «ArmeniaOne» հեռուստաալիքը վերլուծում է այն հարցը, թե «ինչո՞ւ է «բարդ» Իսրայելի վերաբերմունքը Հայոց ցեղասպանության նկատմամբ։

«2017 թվականին Կնեսետի անդամ և «Մերեց» կուսակցության նախագահ Թամար Զանդբերգն առաջարկել է օրինագիծ, որով Օսմանյան կայսրությունում հայերի ոչնչացումը ճանաչվում է որպես ցեղասպանություն, սակայն կառավարությունը չի աջակցել այդ նախաձեռնությանը։
2018 թվականին Իսրայելի փոխարտգործնախարար Ցիպի Հոտովելին մամուլին ասել է, որ Իսրայելը պատրաստ չէ պաշտոնական դիրքորոշում ներկայացնել այդ հարցում՝ «իր բարդության և դիվանագիտական ​​հետևանքների, ինչպես նաև ընդգծված քաղաքական բնույթի պատճառով»։
Իսրայելի կողմից Հայոց ցեղասպանությունը չճանաչելու պատճառներից մեկը Թուրքիայի հետ հարաբերությունները վատթարացնելու իշխանությունների չկամությունն է։ Նախադեպ կա. 2006 թվականին Ֆրանսիայում բարձրացվել է ցեղասպանության ճանաչման հարցը, ինչին Անկարան բացասաբար է արձագանքել։ Այնտեղ ֆրանսիացի խորհրդարանականների գործողությունները վրդովեցուցիչ են համարվել։
Բացի այդ, 1949 թվականին Թուրքիան առաջին մահմեդական երկրներից էր, որը ճանաչեց Իսրայելը որպես անկախ պետություն։ Բայց դա հաշվարկված ժեստ էր, ոչ թե անկեղծ աջակցություն։ Իսրայելը ստացավ Միացյալ Նահանգների աջակցությունը, իսկ ԱՄՆ դիրքորոշումը Հյուսիսատլանտյան դաշինքի բանալին է, որի մեջ Թուրքիան ձգտում էր մտնել։
Երկու երկրների հարաբերությունները կեղծավոր են նաև Պաղեստինի նկատմամբ վերաբերմունքի պատճառով, որի հետ Իսրայելը երկարատև հակամարտություն ունի։ Անկարայում պաղեստինցիներն այնքան աջակցում են, որ նույնիսկ համագործակցում են ահաբեկչական ՀԱՄԱՍ կազմակերպության հետ, և նրա ողջ գաղափարախոսությունը հիմնված է Իսրայելի չճանաչման և նրա օկուպացված տարածքում պաղեստինյան պետության ստեղծման վրա։
2022 թվականին երկրների միջև նկատելի ջերմացում սկսվեց։ Էրդողանը սկսել է հեռանալ հակաիսրայելական քաղաքականությունից սեփական ընտրություններին ընդառաջ։ Այնուամենայնիվ, Թել Ավիվը ուժեղ դիրքեր է գրավել տարածաշրջանում, և ձեռնտու չէ վիճել Մերձավոր Արևելքի հետ։
Չնայած քաղաքական խճճվածություններին, հայերն ու հրեաները մնում են միակարծիք, որ ցեղասպանություն երբեք չպետք է կրկնվի, և Հայֆայում Հայոց ցեղասպանության հրապարակի բացումը կօգնի խնդիրը ուշադրության կենտրոնում պահել: Նման վայրերի հայտնվելը դեռ փոքր հաղթանակ է»։

632