Փետրվարի 7-ին Ադրբեջանում տեղի ունեցած նախագահական ընտրություններ, որոնք նախագահ Իլհամ Ալիևին բերեցին անսպասելի և անընդունելի հաղթանակ՝ ձայների 92%-ը։
Առնվազն մեկ տասնամյակի ընթացքում առաջին անգամ միջազգային դիտորդների թիմում Ֆրանսիայի ներկայացուցիչներ չկային։ Քանի որ Ալիևը խստացնում է վերահսկողությունը երկրի կառավարման և ընտրական համակարգի նկատմամբ, միջազգային դիտորդական խմբում ավելի քիչ են Արևմտյան Եվրոպայի քաղաքացիները: Սակայն Գերմանիայի, Ավստրիայի, Իսպանիայի և Իտալիայի մի քանի քաղաքացիներ դեռևս ընդգրկված էին դիտորդական առաքելության կազմում։
Դիտորդների թիմում ֆրանսիական ներկայության բացակայությունը Ֆրանսիայի և Ադրբեջանի միջև տարաձայնությունների հետևանք է։ Ֆրանսիացի խորհրդարանականները, որոնք նախկինում եղել են նախկին խորհրդային հանրապետությունում որպես ընտրությունների դիտորդ, այլևս չեն ցանկանում լսել այդ մասին: «Երբ դուք ունեք նախագահ, որը համակարգված կերպով ընտրվում է ձայների ավելի քան 80%-ով, ես դա չէի անվանի ազատ և արդար ընտրություններ»,- ասում է սենատոր Կլոդ Քերնը, որը Ֆրանսիայի պատվիրակության մաս էր կազմում 2018 թվականի նախագահական ընտրություններում.
Ֆրանսիան, ինչպես եվրոպական մյուս երկրները, երկար ժամանակ եղել է այսպես կոչված «խավիարային դիվանագիտության» առարկա։ Այս տերմինը ավելի քան մեկ տասնամյակ օգտագործվում է փորձագետների և լրագրողների կողմից՝ բնութագրելու նավթով հարուստ Ադրբեջանի հատկապես առատաձեռն և յուրօրինակ լոբբիստական ռազմավարությունը:
Նախկինում Ֆրանսիան առանձնահատուկ տեղ էր զբաղեցնում Բաքվի քաղաքական էլիտաների համար։ Ֆրանսիան ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի անդամ է, որի կազմում են նաև ԱՄՆ-ն և Ռուսաստանը։ Այսպիսով, Ֆրանսիան Բաքվում համարվում էր եվրոպական կարևոր տերություն, որին հարկ էր սիրաշահել և փորձել իր կողմում պահել: Սա հատկապես կարևոր է Ադրբեջանի համար, քանի որ Բաքուն վաղուց էր կարծում, որ Ֆրանսիայի հայ համայնքը մեծ ազդեցություն ունի ֆրանսիական կառավարական շրջանակներում։
2020 թվականի սեպտեմբերին Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած պատերազմը նշանավորեց երկկողմանի խզման սկիզբը։ Երկու տարի անց France 2 հեռուստաընկերությանը տված հարցազրույցում Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնն ասաց, որ Ֆրանսիան «երբեք չի լքի հայերին»։
Ֆրանսիայի նախագահի խոսքերը Բաքուն համարել է դիվանագիտական ապտակ։
Ֆրանսիական այս աջակցությունը սկսեց ձևավորվել 2023 թվականի հոկտեմբերին Ֆրանսիայի արտգործնախարար Քեթրին Կոլոնայի Հայաստան կատարած այցից հետո, երբ նա հայտարարեց, որ «Ֆրանսիան համաձայնել է Հայաստանի հետ կնքել պայմանագրեր, որոնք թույլ կտան ռազմական տեխնիկա մատակարարել Հայաստանին, որպեսզի կարողանա ապահովել նրա պաշտպանությունը»:
Հետո Ադրբեջանում սկսվեց դիվանագիտական տեղաշարժ, որն ավելի ու ավելի էր 180 աստիճանի շրջադարձ հիշեցնում:
2023 թվականի նոյեմբերին հայտնվեց տեսահոլովակ, որը խիստ քննադատության ենթարկեց 2024 թվականին Փարիզում կայանալիք Օլիմպիական խաղերի կազմակերպումը, որը լրատվամիջոցների զայրույթն առաջացրեց Ֆրանսիայում: Ըստ VIGINUM-ի՝ արտաքին թվային միջամտությունից պաշտպանվելու ֆրանսիական կառավարական գործակալության, սա արշավ էր՝ կապված Ադրբեջանի հետ:
Մեկ այլ, զուգահեռ ճանապարհով Ադրբեջանը առաջ է քաշում Բաքվի նախաձեռնող խումբ կոչվող նոր կառույցի պնդումները։ Նրա անդամները՝ անկախության մարտիկներ անդրծովյան տարածքներից և Ֆրանսիայի շրջաններից, ինչպիսիք են Ֆրանսիական Գվիանան, Մարտինիկը, Նոր Կալեդոնիան և Գվադելուպը, դատապարտում են Ֆրանսիայի «գաղութացումն» ու «նեոգաղութատիրությունը» և կոչ անում «ապագաղութացում»։