Քաղաքական գործիչ Գարեգին Միսկարյանը կարծում է, որ Վազգեն (Բագրատ) Գալստանյանի գլխավորած՝ «Տավուշը հանուն հայրենիքի» շարժումը թուլացնում է Հայաստանի դիրքերը և սրանից կարող են օգտվել Ռուսաստանն ու Ադրբեջանը:
«Տեսնում ենք, որ շարժմանը միացել են բացառապես պրոռուսական ուղղվածություն ունեցող հայտնի դեմքեր: Ադրբեջանն ու ՌԴ-ն իրենց գործողությունները սինխրոնիզացնելու են շարժման պոտենցիալի հետ: Չեմ ասում, որ փողոց դուրս եկած բոլոր մարդիկ Ադրբեջանի կամ ՌԴ գործակալ են, իրենց մեջ շատ ազնիվ մարդիկ էլ կան, բայց այս շարժումը չի բխում ՀՀ շահերից»,- «Հայկական ժամանակ»-ի հետ զրույցում ասում է նա:
Ըստ քաղաքական գործչի՝ չպետք է նաև թերագնահատել ոչ ուղիղ համագործակցությունը Ադրբեջանի, Ռուսաստանի և Հայաստանում գործող «5-րդ շարասյան» միջև:
«Որովհետև, օրինակ, այսօր Իլհամ Ալիևի հայտարարությունն առ այն, որ Մինսկի խումբը պետք է ցրել, կարող է այնպիսի հետևանքների հանգեցնել, որ Նիկոլ Փաշինյանը ստիպված լինի հրաժարական տալ, ու այս մարդիկ հասնեն իրենց նպատակին: Նրանք մի դեպքում կանգ կառնեն, երբ հասնեն Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականին, որը, իհարկե, աբսուրդ է, բայց ոչինչ չի կարելի բացառել, որովհետև մենք չգիտենք, թե, օրինակ, իրենք ինչ աջակցություն ունեն ՌԴ-ից ու Ադրբեջանից: Այս դեպքում իրենց կարողությունները կարող են կտրուկ մեծանալ, կապված նրան հետ, թե ինչ քայլերի կգնա ՌԴ-Ադրբեջան դաշինքը: Իսկ եթե այդ աջակցությունը չլինի, որովհետև Ադրբեջանի վրա նաև Եվրոպայից ճնշումներ կան, այդ դեպքում կմարի, ինչպես մնացած բոլոր շարժումները»,- ասում է Միսկարյանը:
Վերջինիս խոսքով՝ շարժումն առաջնորդող ուժերը, եթե վստահ լինեին, որ հանրային լայն աջակցություն կունենան, այլ ճանապարհով կգնային. «Օրինակ՝ խորհրդարանական ընդդիմության անդամների՝ մանդատները վայր դնելու ճանապարհով, բայց չեն անում, որովհետև վստահ են, որ հանրային լայն աջակցություն չունեն: Սակայն ես չեմ համարում, որ իրենց խնդիրը Նիկոլ Փաշինյանի հրաժարականն է, սա, այսպես ասած, պլանի առավելագույնն է, նվազագույնը՝ Հայաստանում ապակայունություն ստեղծելը, հանրության մեջ պարտվածության զգացումը խորացնելը, հուսալքություն տարածելը՝ «ամեն ինչ վատ է», «ամեն ինչ կործանվում է» թեզեր առաջ տանելով: Այս առումով կարծում եմ՝ որոշակի հաջողվում է»:
Խոսելով եկեղեցու՝ քաղաքական գործընթացներում ներգրավվելու մասին՝ քաղաքական գործիչն ասում է, որ դեռ 200 տարի առաջ է գրվել, թե ինչու և ինչպես է պետք կրոնը և քաղաքականությունը տարանջատել, թե ինչու պետք է պետությունը լինի աշխարհիկ, և ինչով է պայմանավորված ժողովրդավարական պետություններում եկեղեցու տարանջատումը:
Մանրամասն՝ սկզբնաղբյուր կայքում