Բաժանորդագրվեք araratnews-ի տելեգրամ ալիքին։
Գյումրին շատ մոտ է կառավարման ճգնաժամի, որովհետև ներկայիս գլխավոր դերակատարների հայտարարություններից ստացվում է, որ կոալիցիայի մասին մեծ հաշվով խոսք չկա, այլ դիպվածային քվեարկություն կարող է տեղի ունենալ, որով պարզապես Վարդան Ղուկասյանին կընտրեն քաղաքապետ, կոալիցիոն հուշագիր չի լինի, ինչը հակասում է կոլեգիալ կառավարման սկզբունքներին և ընդհանրապես խորհրդարանական կառավարման համակարգի քաղաքական մշակույթին, որովհետև ստացվում է, որ քաղաքական ուժերի ծրագրային հիմնադրույթները որևէ կապ չեն ունենալու և իրենք որևէ քաղաքական պատասխանատվություն քաղաքի կառավարման համար չեն ստանձնելու, այլ պարզապես մեկ ուժի են ձայն տալու, որով ստացվում է, որ ընտրողների քվեն տեղ չի հասնում։ Այս մասին Araratnews-ի հետ զրույցում ասաց իրավաբան, իրավաբանական գիտությունների թեկնածու Արտաշես Խալաթյանը՝ անդրադառնալով Գյումրիում ստեղծված հետընտրական անորոշ իրավիճակին։
«Նման պարագայում մենք փաստացի ունենալու ենք փոքրամասնության քաղաքապետ, որովհետև ավագանիում կոալիցիոն համաձայնության բացակայության պարագայում չի լինելու միասնական ծրագիր, մոտեցումներ և քաղաքապտեը իր զգալի լիազորությունները չի կարողանալու իրականացնել․ այսինքն՝ բյուջեն կարող է չհաստատվել ավագանու կողմից, կարևոր որոշումներ չեն կայացվի, օրինակ՝ համայնքային հողերի տիրապետման, օգտագործման և օտարման հետ կապված։ Այսինքն՝ քաղաքապետը, որ հանդիսանում է տեղական մակարդակում գործադիր իշխանության կրող, չի կարողանալու իր լիազորություններն իրականացնել և ընդհանրապես՝ կառավարման ֆունկցիոնալությունը դրվելու է հարցականի տակ, եթե չլինեն ավագանու որոշումները, ինչի երաշխիքը չկա՝ մենք ունենալու ենք մշտական կոլապսի վտանգի տակ գտնվող կառավարում»,- ասաց նա։
Հարցին՝ ի՞նչ օրենսդրական բացեր կան, որով կարող է խնդիրը լուծվել, Խալաթյանը պատասխանեց․ «Օրենսդրական փոփոխությունը կարող է վերաբերել պարտադիր կոալիցիոն կառավարման գնալու իրավական կարգավորմանը, ինչը ենթադրում է, որ եթե կա ընդհանուր քվեարկություն քաղաքապետի օգտին, ապա դա չի կարող տեղի ունենալ առանց ֆորմալ կոալիցիայի ձևավորման, դա կարող է լինել նաև մի տարբերակով՝ որ ըստ էության ապագայում կուսակցությունների ձևավորման գործընթացը, դրանց անդամակցությունը ու ընդհանուր առմամբ գործունեության նկատմամբ վերահսկողությունը ուժեղանա․ մենք բոլորս հասկանում ենք, որ օրինակ՝ Կոմունիստական կուսակցությունը թերևս կարող է 5-10 անդամ ունենալ, բայց այսօր հայտնի անձի համար հանդիսանում է պլացդարմ»։
Նա ենթադրում է, որ ներկա իրավիճակի հանգուցալուծումը կամ նոր ընտրություններն են լինելու, կամ կառավարման խորացող ճգնաժամը և արտահերթ ընտրություններ ապագայում, եթե անգամ հիմա քաղաքապետ ընտրվի։
Անդրադառնալով պնդումներին, թե տեղի ունեցած ՏԻՄ ընտրությունները արտացոլում են նաև սպասվող խորհրդարանական ընտրությունների հնարավոր պատկերը, զրուցակիցը պատասխանեց․ «Դեռ վաղ է դրա մասին խոսելը․ կան որոշակի տենդենցներ, բայց դրանք ավարտուն չեն, համապետական ընտրությունները շատ և շատ հատկանիշներով տեղական ընտրություններից տարբերվում են․ տեղական ընտրություններում կլանայնությունը, ԽԾԲ-ն ավելի ընդգծված է երևում, իսկ համապետական ընտրությունները ավելի ինստիտուցիոնալ և համապետական բնույթ ունեն․ Վարդան Ղուկասյանը չի կարող առաջադրվել համապետական մասշտաբում, որովհետև քաղաքական քաշային կատեգորիայի խնդիր կա․ ի վերջո տեղական ընտրությունները շարունակում են անձնավորված մնալ»։
Ընդդիմադիր պնդումներին արձագանքելով, թե իբր այս ընտրություններով քաղաքացիները անվստահություն հայտնեցին նաև խաղաղության պայմանագրի կնքմանը, Խալաթյանը նշեց․ «Դա մանիպուլյացիա է․ որևէ արտառոց երևույթ տեղի չի ունեցել։ Անգամ խորհրդարանական ընտրություններում 50+ մեկ տոկոս չստանալը նորմալ է, բայց հարցն այն է, թե ովքեր են քաղաքական ներկապնակում և արդյոք նորմալ է, որ քրեական ենթամշակույթը ներկայացնող դերակատարները կարողանում են քաղաքական լեգիտիմություն ստանալ, այսինքն՝ այլընտրանքը որն է, դա է խնդրահարույց, ինչը գործող օրենսդրությունը և իրավակիրառ պրակտիկան չեն կարողանում լուծել»։
Գեղամ Ադյան