Բաժանորդագրվեք araratnews-ի  տելեգրամ ալիքին։

Սեպտեմբերի 10-ին և 11-ին «Աննան և Լևը» ներկայացումը կցուցադրվի Երևանի Մհեր Մկրտչյանի անվան արտիստական թատրոնի բեմում: Այն բեմադրել է դերասանուհի Սվետլանա Ուստինովան՝ ռեժիսոր Օլգա Հենկինայի հետ համատեղ: Ներկայացումը հաջողությամբ ցուցադրվել է Փարիզում, Մոնակոյում, Ռիգայում, Բեռլինում. այժմ այն առաջին անգամ կդիտի հայ հանդիսատեսը:

Մենք զրուցեցինք ներկայացման կազմակերպիչ՝ Good Music-ի հիմնադիր Նինա Հարությունյանի հետ:

- «Աննան և Լևը» արդեն ցուցադրվել է Եվրոպայում լեփ-լեցուն դահլիճներում: Ի՞նչ կտեսնի հանդիսատեսը Երևանում:
- Սա պարզապես ներկայացում չէ մեծ բանաստեղծուհու մասին: Սա մոր և որդու խոստովանություն է: Աննա Ախմատովայի և Լև Գումիլյովի միջև միշտ լարվածություն է եղել: Նրանց համար դժվար էր միմյանց լսելը, և իրական զրույց երբեք տեղի չի ունեցել: Բեմում մենք դառնում ենք այս երկխոսության ականատեսը՝ այն երկխոսության, որին նրանք սպասում էին կյանքում, բայց երբեք չեն ունեցել:

- Գլխավոր դերը խաղում է Սվետլանա Ուստինովան։ Հայ հանդիսատեսի համար այս անունը ծանոթ է կինոյից։ Ինչո՞վ նա կզարմացնի թատրոնում։
- Մենք բոլորս նրան ճանաչում ենք ֆիլմերից և հեռուստասերիալներից՝ «Տիրուհիներ», «Տնային կալանք», տասնյակ դերեր։ Բայց հիմնականում մոսկովյան հանդիսատեսն է բախտ ունեցել տեսնել նրան թատրոնում. Սվետլանան երկար տարիներ խաղացել է Մոսկվայի գեղարվեստական թատրոնում։ Երևանի հանդիսատեսի համար սա հազվագյուտ հնարավորություն է։ Այստեղ նա հանդես է գալիս յուրահատուկ դերով. նա խաղում է և՛ Ախմատովայի, և՛ նրա որդու դերը։ Նա վարպետորեն, վիրտուոզ կերպով կերպարանափոխվում է, և հանդիսատեսը սառում է։ Սա զարմանալի խորություն է, մենք նախկինում նման Ուստինովա չէինք տեսել։ Շրջագայության մյուս քաղաքներում հանդիսատեսը հեռանում էր արցունքոտ աչքերում։ Դա իսկական մաքրագործում էր՝ կատարսիս։

— Ինչո՞ւ է այս ներկայացումը մոտ հենց հայ հանդիսատեսին։
— Ախմատովան պաշտում էր Հայաստանը, չնայած նա երբեք այստեղ չէր եղել։ Նա թարգմանել էր մեր բանաստեղծներին, ընկերություն էր անում Մանդելշտամի հետ, որը նրան անվանում էր «Անուշ», իսկ Սարյանը նկարում էր նրա դիմանկարները։ Մեր հանդիսատեսը շատ նուրբ է զգում նման պատմությունները՝ խոսքի, մայրական սիրո, ոգու ուժի մասին։ Ահա թե ինչու եմ վստահ. ներկայացումը հատկապես ուժեղ արձագանք կգտնի։

— Այս պատմությունը շատ անձնական է հնչում։ Ինչո՞ւ է այն կարևոր մեզանից յուրաքանչյուրի համար։
— Որովհետև բոլորն էլ մայր ունեն։ Շատերն էլ իրենք են ծնողներ։ Եվ մենք բոլորս գիտենք, թե որքան կարևոր է լսելի լինելը։ Աննայի և Լևի հանգամանքները դժվարին էին. տղան աքսորված որդի էր, նա՝ մեծ բանաստեղծուհի, որը ոչինչ չէր կարող անել որդուն փրկելու համար։ Ինչպես դրան կվերաբերվես, երբ մայրդ Ախմատովան է։ Եվ ինչպե՞ս, երբ դու ինքդ Ախմատովան ես, բայց անզոր ես օգնել քո երեխային։ Սա ողբերգություն է։ Բայց մեզ համար սա հիշեցում է. մենք պետք է սովորենք լսել միմյանց, երբ կողք կողքի ենք։

— Դուք «բերել եք» ներկայացումը որպես Good Music։ Ինչպե՞ս եք ընտրում նախագծերը։

— Մենք երբեք չենք «բերում» «պարզապես ներկայացում». միայն, այն դեպքում՝ երբ զգում ենք, որ պատմությունն իսկապես կարևոր է և կարող է հուզել հանդիսատեսին։ Մեզ համար դա միշտ արժեքի հարց է։ «Աննան և Լևը» հենց այդպիսի դեպք է. նախագիծ, որը ներսում ինչ-որ բան է փոխում։

— Իսկ անձամբ Ձեզ համար ի՞նչ է նշանակում նման նախագծեր բերել Հայաստան։
— Երևանը իմ հայրենի քաղաքն է։ Ինձ համար մեծ ուրախություն է այստեղ կիսվել այն արվեստով, որը ես ինքս համարում եմ իրական և արժեքավոր։ Ինձ համար կարևոր է, որ հենց իմ սիրելի քաղաքում հնչեն նման պատմություններ, և ես երջանիկ եմ, որ կարող եմ այստեղ բերել նախագծեր, որոնք ինձ հուզում են մինչև հոգուս խորքը։

— Ինչո՞ւ այս ներկայացումը չի կարելի բաց թողնել։
— Որովհետև դա իրադարձություն է։ Որովհետև դա հազվագյուտ հնարավորություն է տեսնելու Սվետլանա Ուստինովային խոր թատերական դերում։ Որովհետև նման ներկայացումները չեն կրկնվում՝ դրանք տեղի են ունենում միայն այստեղ և հիմա։ Եթե սեպտեմբերին ունեք մեկ երեկո, նվիրեք այն այս ներկայացմանը։ Այն ընդմիշտ կմնա ձեզ հետ։

 «Աննան և Լևը»՝ խոստովանական ներկայացում Աննա Ախմատովայի և նրա որդու՝ Լև Գումիլյովի կյանքի մասին
 Մհեր Մկրտչյանի արտիստական թատրոն, Երևան
 Սեպտեմբերի 10 և 11