ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը ՏԱՍՍ-ին տված բացառիկ հարցազրույցում գնահատական է տվել Ուկրաինայում տիրող իրավիճակին և «տեղում» իրադարձությունների զարգացմանը, խոսել Եվրոպայի հետ հարաբերությունների ճգնաժամի մասին, ինչպես նաև պատասխանել է այն հարցին, թե արդյոք միջուկային զենք կարող է օգտագործվել ցանկացածի կողմից:
Հարցին, թե ինչքան կարող են Ուկրաինայում շարունակվել հատուկ ռազմական գործողությունները և կարող է արդյոք Կիևին աջակցող երկրների հետ լինել ուղիղ առճակատում, Լավրովը պատասխանել է, որ այլևս ոչ մեկի համար գաղտնիք չէ, որ ԱՄՆ-ի և ՆԱՏՕ-ի նրա դաշնակիցների ռազմավարական նպատակը «ռազմի դաշտում Ռուսաստանի նկատմամբ հաղթանակն է»՝ ՌԴ-ն էականորեն թուլացնելու կամ նույնիսկ ոչնչացնելու նպատակով։
«Հանուն այս նպատակի մեր մրցակիցները շատ բանի են պատրաստ։ «Թեժ հակամարտության» հիմնական շահառուն ԱՄՆ-ն է, որը ձգտում է դրանից առավելագույն օգուտ քաղել թե՛ տնտեսական, թե՛ ռազմավարական առումներով։ Միաժամանակ, Վաշինգտոնը լուծում է նաև աշխարհաքաղաքական կարևոր խնդիր՝ խզել Ռուսաստանի և Եվրոպայի ավանդական կապերը և էլ ավելի ենթարկեցնել եվրոպական արբանյակներին։
ԱՄՆ-ն ամեն ինչ անում է հակամարտությունը երկարացնելու և այն ավելի կատաղի դարձնելու համար։ Պենտագոնը բացահայտորեն ծրագրում է պատվերներ ամերիկյան պաշտպանական արդյունաբերության համար գալիք տարիներին՝ անընդհատ բարձրացնելով ռազմական ծախսերը Ուկրաինայի զինված ուժերի կարիքների համար և նույնը պահանջելով հակառուսական դաշինքի մյուս անդամներից: Կիևի ռեժիմը միտումնավոր համալրված է ամենաժամանակակից զենքերով, ներառյալ նմուշներ, որոնք դեռ չեն ընդունվել հենց արևմտյան բանակների կողմից, ըստ երևույթին, որպեսզի տեսնեն, թե ինչպես են դրանք աշխատում մարտական պայմաններում: Այս տարվա փետրվարից ռեժիմին տրամադրվող ռազմական օգնության ծավալը գերազանցել է 40 միլիարդ դոլարը, ինչը համեմատելի է եվրոպական շատ երկրների ռազմական բյուջեների հետ»,- նշել է Լավրովը։
ՆԱՏՕ-ի անդամ երկրները դարձել են դե ֆակտո հակամարտության կողմ։ Ուկրաինայի զինված ուժերի կողմից կռվում են արևմտյան ՊՄԿ-ները և ռազմական հրահանգիչները։ Ամերիկացիները գրեթե իրական ժամանակում ուկրաինական հրամանատարությանը փոխանցում են արբանյակային և այլ հետախուզական տվյալներ, մասնակցում ռազմական գործողությունների պլանավորմանն ու իրականացմանը։
Իր հերթին, ռեժիմը փորձում է ամերիկացիներին և ՆԱՏՕ-ի մյուս անդամներին էլ ավելի խոր ներքաշել հակամարտությունների հորձանուտի մեջ՝ ռուսական բանակի հետ դեմ առ դեմ բախումն անխուսափելի դարձնելու հույսով: Բավական է հիշել նոյեմբերի 15-ին Լեհաստանում ուկրաինական հակաօդային պաշտպանության հրթիռի անկման սադրանքը, որը Զելենսկին կեղծ կերպով փորձել է անվանել ռուսական։ Լավ է, որ Վաշինգտոնն ու Բրյուսելը այնքան խելացի էին, որ չընկան այս հնարքի վրա։ Բայց միջադեպը ցույց տվեց, որ ռեժիմը ոչնչի առաջ կանգ չի առնելու։