Պատերազմից հետո Արցախի ջրային խոշոր համակարգերն ու հիմնական ջրային ռեսուրսները անցել են թշնամու վերահսկողության ներքո: Ջրային համակարգերը, կարելի է ասել, ամբողջովին կորցրել ենք: Այս մասին InfoPort.am-ի թղթակցի հետ զրույցում նշեց Արցախի Ջրային կոմիտեի նախագահ Գեորգի Հայրիյանը:

Նա մատնանշում է, որ մինչ պատերազմը լուրջ ծրագրեր էին մշակվել ջրային ռեսուրսների կառավարման, նոր համակարգերի կառուցման,  եղածն արդիականացնելու մասով, բայց ինչպես մյուս, այնպես էլ ջրային կառավարման ոլորտում բոլոր ծրագրերը հօդս ցնդեցին:

«Սակայն կառավարությունը փորձում է ելքեր փնտրել, որպեսզի կորուստը փոխհատուցվի, և Ստեփանակերտում նախորդ ամառվա ընթացքում գրանցված ջրի ճգնաժամը, չկրկնվի»,- նշում է պաշտոնյան:

Հաշվի առնելով պատերազմի հետևանքով Արցախի ջրային ռեսուրսների մեծ մասի կորուստը` կառավարությունը ներկայումս ջրային համակարգերի կառուցման և վերանորոգման ծրագրերում շեշտը դնում է ջրախնայողության սկզբունքի վրա: Այս առումով պետությունը լայն աջակցություն է ցուցաբերվում ոռոգման կաթիլային համակարգեր ներդնելու ծրագրերին: «Ջրախնայողության ծրագրերի շրջանակում մենք սկսեցինք բաց ջրանցքները փակով` խողովակաշարերով փոխարինելու գործընթացը: Այս դեպքում կորուստները չնչին տոկոս են կազմում: Եթե նախկինում մենք ունեինք շուրջ 75% ջրային կորուստներ, ապա նոր համակարգի ներդնումից հետո այն նվազում է մինչև 3-5%»,- պարզաբանում է Հայրիյանը` հավելելով, որ ծրագրի իրականացման համար արդեն իսկ ծախսվել է ավելի քան երեք մլրդ դրամ:

Բայց արդյունքը արդեն իսկ տեսանելի է...Ասկերանի շրջանի Ասկերան քաղաքի, Խրամորթ, Հնապատ, Նախիջևանիկ, Վարդաձոր համայնքների բոլոր հողերը դարձել են ոռոգելի:

Հայրիյանը պատմեց, որ պատերազմից հետո մեկ այլ նախագիծ էլ են հասցրել իրականացնել. «Նորագյուղ գյուղի վերին հատվածում՝ սովետական ժամանակաշրջանից սարքված մի ջրամբար կար, որը ոռոգում էր մոտ 250 հա հողատարածք, 2006-ին պայթել էր պատվարը, ջրամբարը չէր գործում: Պատերազմից հետո նախագահի հանձնարարութմաբ ջրագիծը դրեցինք, երևի թե առաջին անգամ անկախ Արցախի պատմության մեջ ջրամբար կառուցվեց: Հիմա այդ ջրամբարի պատվարի աշխատանքներն ավարտված են, ջուրը կուտակվում է մարտ ամսից սկսած և միաժամանակ օգտագործվում: Իհարկե, դեռ շատ գործ կա անելու, որովհետև այսօր, եթե ջրամբարից 150 լ վրկ-ում ջուր ենք բաց թողնում, այն օգտագործման վայր է հասնում մեծագույն կորուստներով, այս խնդիրը պետք է լուծենք»,- պարզաբանում է պաշտոնյան:

Եվ ահա խնդրի լուծման համար ԱՀ կառավարությունը պատերազմից հետո զարկ է տալիս Պատարայի ջրամբարի կառուցման նախագծի իրականացմանը: «Նախորդ տարի նախագահը հանձնարարեց ծրագրի իրականացման տեմպերը արագացնել: Ծրագիրը նախագծված էր դեռ 2007 թվականից, այն ժամանակ պրոյեկտով ջրամբարում պետք է ամբարվեր 4 մլն խմ ջուր: Հաշվի առնելով, որ հիմա ավելի շատ  ջուր է պետք՝ նոր նախագիծ ենք պատրաստել և ամբարման ծավալը մեծացրել մինչև 6 մլն խմ, այդքան հնարավորություն ունենք տարածքում ջուր հավաքելու»,- մանրամասնեց ջրային ոլորտի պատասխանատուն:

Հայրիյանը նշեց, որ Պատարայի ջրամբարը կլինի առաջինը, որը Արցախում կառուցվելու է ամբողջովին ինքնուրույն ուժերով` մնացած բոլորը կառուցվել են սովետական ժամանակշրջանում, իսկ անկախությունից հետո զուտ իրականցվել են վերակառուցման աշխատանքներ:

Պատարայի ջրատարի հատվածը մոտ 22 կմ է: «Միանգամից նախատեսել ենք, որ նույն խողովակաշարով բացի մայրաքաղաքի սնուցումից լուծվի նաև հարակից գյուղերի ոռոգման հարցը: Մայր ջրատարն արդեն ավարտման փուլում է գտնվում, ջրամբարի շինարարությունն էլ սկսված է: Քանի որ ջրամբարի շինարարությունն ընդհանրապես վեց փուլից է բաղկացած, առաջին փուլը հենց ջրհեղ խողովակների և ջրընդունիչ հանգույցի տեղադրումն է: Իսկ ընդհանուր պատվարի շինարարության ժամկետը սահմանված է երեք տարի՝ մինչև 25 թ. Հունվար»,- պարզաբանեց պաշտոնյան:

Նա նշեց, որ ջրամբարի կառուցման առաջին փուլը կավարտվի արդեն իսկ տաս օրից և մայրաքաղաքի խմելու ջրի և հարակից գյուղերի կենցաղային ջրամատակարարման հարցերը կլուծվեն: Որոշ չափով կլուծվի նաև Մարտունու ջրամատակարարման խնդիրը:

Մանրամասները՝ սկզբնաղբյուրում։